استغفار
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ الْقانِتِینَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ أَوْلِیَائِکَ الْمُقَرَّبِینَ بِرَأْفَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ؛ خدایا! مرا امروز ازاستغفار کنندگان او در زمره ی بندگان شایسته و مطیع خویش قرار بده (ومرا از جمله اولیا و دوستان مقرب خود مقرر فرما)، به رأفت و مهربانی ات، ای مهربان ترین مهربانان.
رحمت و مغفرت پشیمانی از عملکرد سوء و عزم جدی بر ترک گناه که همان روح توبه و بازگشت به خداست در قالب ذکر استغفار، انعکاس یافته. استغفار، ترجمانِ روح توبه است و ثمره ی آن دریافت مغفرت الهی و پاک شدن از ٱلودگی های روحی است و تا درمان اساسی صورت نگرفته و صحنه زندگی از لوث گناه پاک نشده است، تمسک به توبه و استغفار، چاره ساز فرار از مشکلات و نابسامانی های ناشی از گناه خواهد بود. کلام روح بخش الهی، نور امید را در دل ها زنده می کند و مغفرت الهی را نوید می دهد که: وَ مَن یَعمَل سُوءاً أَو یَظلِم نَفسَهُ ثُمَّ یَستَغفِراللهَ یَجِداللهَ غَفُوراً رَحِیماً؛ کسی که کار بدی انجام دهد یا به خود ستم کند، سپس از خداوند طلب آمرزش نماید، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد یافت. سوره نساء/آیه110 از زبان یکی از انبیای خویش می فرماید: لَولَا تَستَغفِرُونَ اللهَ لَعَلَّکُم تُرحَمُون؛ (صالح) گفت: ای قوم من؟ چرا برای بدی قبل از نیکی عجله می کنید (و عذاب الهی را می طلبید نه رحمت او را)؟ چرا از خداوند تقاضای آمرزش نمی کنید شاید مشمول رحمت او شوید. سوره نمل/آیه46 نبی مکرم اسلام صلی الله علیه وآله، خبر از اراده غفورانه الهی داده، راه دریافت رحمت و مغفرت را دمساز بودن با استغفار معرفی می نماید: قال النبی صلی الله علیه وآله:« عوّدوا ألسِنَتَکُم الإستِغفارَ فإنَّ الله تعالی لَم یُعَلِّمکمُ الاستغفارَ إلّا و هو یُریدُ أن یَغفِرَ لَکُم؛ زبانتان را به ذکر استغفار عادت دهید؛ زیرا خداوند این ذکر شریف را به شما تعلیم نداده مگر اینکه خواسته است در پرتو آن شما را مورد مغفرت خویش قرار دهد». مبحارالانوار/ج90/ص283 امیرالمؤمنین علی علیه السلام در بیان بلیغ خویش گناهکاران را به سلاح استغفار متنبّه نموده و در بیانی دیگر وعده می دهند که اهل استغفار از مغفرت الهی محروم نمی شوند. قال علی علیه السلام: سلاحُ المُذنِبِ الاستِغفارُ؛ استغفار وسیله دفاعی گناهکار در مقابل آثار سوء گناه است. میزان الحکمه/ج7
آهنگ توکل الهی ، حسرتی دیرینه دارم غمی سنگین درون سینه دارم دلم امشب غمی محسوس دارد هوای عشق « یاقدوس » دارد میان پیله های غم ، اسیرم خطا کارم ، گنه کارم، حقیرم در این آشفتگی های خیالی در این دل بستگی های وبالی در این فصل خزان ناامیدی در این زخم زمان ناامیدی فضایی باز و آهنگ توکل نمازی تازه با قدقامت گل هوس دارد دلم عاشق شدن را به عشق آشنا لایق شدن را خدایا از دلم آوار بردار نگاهم را از این دیوار بردار برای من فقط ، یک آشنا هست
که در دل نام او ، وقت دعا هست
حجت‌الاسلام والمسلمین محمدعلی جاودان درباره ذکر و مراتب آن می‌گوید: ذکر خدا انواع و درجات مختلف دارد. اولین مرتبه ذکر زبانی است که آدمی مثلاً تسبیحات حضرت زهرا(س) را بعد از نماز می‌گوید. از این بالاتر ذکر عملی است و آن اینست که انسان مؤمن در برخورد با گناه توقف می‌کند، و چون خدای متعال راضی نیست دست به گناه دراز نمی‌کند. مرحله سوم ذکر قلبی است که برترین درجات ذکر است و فرشتگان به خاطر عظمت آن توانایی ثبت آن را ندارند، و این مرتبه در اثر زحمت زیاد در ترک گناه و تهذیب نفس به دست می‌آید. ذکر دائم، ذکر همیشگی خدای متعال به زبان و دل است و آنچه به زبان می‌آید برای اینست که به دل همراهی بشود و طبق روایات این مهمترین ذکر خداست، و مقصد و مقصود همه زحمات همین است. البته این ذکر اگر در دل جای بگیرد احساس لذت و آرامش را به دنبال دارد. مهم دوام ذکر قلبی است و لذت و آرامش فرع بر آن است. هرچه در این راه زحمت و رنج کشیده شود ارزش دارد. مراقبه بهترین مقدمه برای رسیدن به دوام ذکر است. بهترین ذکر زبانی هم برای شما و بنده و امثال ما ذکر استغفار است. که البته عبارت‌های آن مختلف است. از جمله «أستغفرالله و أسئله التوبة» یا آنچه همه بلد هستند «أستغفرالله و أتوب الیه». این اذکار را زیاد بگویید. صبح و ظهر و عصر و شب و نیمه شب و سعی کنید با توجه باشید. از حضرت موسی بن جعفر(ع) نقل شده که فرمود: من هر روز 5هزار بار استغفار می‌کنم. حال شما هزار بار این کار را انجام بدهید.
