مدیریت استانی سیستان و بلوچستان

خدا آن حس زیبایی است که در تاریکی صحرا،

زمانی که هراس مرگ می دزدد سکوتت را یکی همچون نسیم دشت می گوید:

کنارت هستم ای تنها و دل آرام می گیرد.

 آن گاه كه در بهشت عبوديت قدم مى نهيم و رابطه ى خالصانه عابد و معبود را نظاره گر مى شويم عطر آن فضاى معنوى آن چنان به روح و جانمان طراوت مى بخشد كه گويى ما را نيز تشنه آن رابطه و بر آن مى دارد كه با مردان مهذب و خود ساخته و رمز و راز تهجد و شب زنده دارى آنان در مسير كمال و اقامه نماز آشنا شويم ، به خصوص اين امر براى نسل جوان امروز بسيار سازنده و مفيد است ، چون اينان ، سن و سال جوانى را سپرى مى كنند و (الگويابى) در وجودشان موج مى زند و شناسائى علما ربانى كه الگوهاى موفق در امور معنوى و عبادى هستند نه تنها انسان را از سقوط معنوى نجات مى دهند بلكه نماز را از وادى غربت رها مى سازد.  

به عنوان مثال : درخت محكمى را در نظر بگيريد كه سر به فلك كشيده است فرض كنيد اين درخت ، عالم ربانى و فقيه صمدانى است كه محكم و استوار در جاى خود قرار گرفته و به سوى بالا مى رود، سپس بوته گل نيلوفرى را در نظر تصور كنيد كه در پاى آن چنار روئيده شده و با تكيه و پيچيده شدن در تنه آن درخت چنار، بالا رفته ، و گلهاى خود را با كمال نشاط مى دهد اين همان انسان و علما و فرزانگان است كه با تكيه به آنها، گلهاى وجودشان را نشان مى دهند. سپس بوته گياهى ديگر را در نظر بگيريد كه زمين گير شده و در كنار آن درخت در قاذورات زمين فرو رفته و هيچ گونه رشدى ندارد، برگ و شاخه اش توسط بادهاى مختلف به هر سو حركت مى كند، خود را از آن چنار استوار، جدا نموده است . اين بوته همان انسانهاى هستند كه خودشان را از علما و فرزانگان و معنويات و عبادات آنها جدا نمودند و در خطر سقوط و هلاكت مى باشند. (منبع:حیات عارفانه فرزانگان/ حسن صدری مازندرانی)

1. بسان ائمه (س) نماز مى خواند (آيت الله العظمى بهجت)

سال 1370 آيت الله جوادى آملى در درس تفسير فرمودند: خيلى اوقات ما به علامه طباطبايى عرض مى كرديم : آقا درس اخلاق به فرماييد. ايشان مى فرمود: اخلاق گفتنى نيست ، عمل كردنى است ، اخلاق را بايد به كار بست . شما اين حضرت آيت الله العظمى آقاى بهجت (دامت بركاته العاليه) را ببينيد تمام زندگى اش درس اخلاق است ، رفت و آمد ايشان ، برخوردهايشان همه درس اخلاق است . از سويى مانند ديگر فقها تدريس ‍ مى كند و از سوى ديگر بسان ائمه (عليهم السلام) نماز مى خواند!

 2. مناجات با محبوب (آيت الله العظمى بهجت)

آيت الله شيخ جواد كربلايى يكى از مدرسين اخلاق حوزه علميه مى گويد: جناب آيت الله بهجت در جديت در نماز شب و گريه كردن در نيمه هاى شب مخصوصا شب هاى جمعه كوشا بودند. يكى از علماء و مشاهير به من فرمودند:

نيمه شب جمعه اى در مدرسه سيد (ره) در نجف اشرف ديدم كه آيت الله بهجت با صداى حزين همراه با ناله و گريه ، و در حالى كه سر به سجده گذاشته بود مكرر به حق اعالى عرضه مى داشت .

معبودا، جز تو چه كسى را دارم كه از او درخواست كنم كه گرفتارى و رنجورى ام را بر طرف نموده و در امورم نظرى بى افكند

 3. گريه هنگام نماز شب و تلاوت قرآن (استاد شهيد مطهرى)

رهبر عزيز انقلاب اسلامى مى فرمايد:

ايشان استاد مطهرى هنگامى كه به مشهد مى آمدند، گاهى اوقات به منزل ما وارد مى شدند. اتاقى كه ايشان شب ها مى خوابيدند، با يك در فاصله داشت با اتاقى كه من مى خوابيدم . ايشان هميشه وقت خواب مقيد بود به خواندن قرآن . صداى ايشان را شنيدم كه در هنگام تهجد و نماز شب خواندن ، گريه مى كردند. البته نماز شب خوان زياد داريم ؛ اما نماز شب خوانى كه در نيمه ى شب با آن حال اشك بريزد و گريه كند، كم داريم …

4. من مى خواهم از عبادت هايم توبه كنم (آيت الله مدنى)

آيت الله مدنى مرد عمل بود. و در كارهايش نيز جز خدا را در نظر نمى آورد و مى گفت : ارزش عمل به نيت است . اگر نيت براى غير خدا باشد، به چه دردى مى خورد؟ به همين سبب در تمام ابعاد زندگى اش دقيق و حساب شده عمل مى كرد، و در نماز و نيايش نيز چنين بود و به اطرافش هيچ توجه نمى كرد و تنها با خدايش مى گفت و مى گريست .

داماد ايشان آقاى بروجردى در ضمن خاطراتش مى گويد:

در شب بيست يكم ماه مبارك رمضان يكى از سال ها، شب قدر و احياء در مسجد شيخ انصارى در نجف اشرف مجلس بسيار عظيم و با شكوهى ترتيب داده بود و علما و فضلا و كاسب ها و اقشار مردم در مسجد گرد آمده بودند شب از نيمه گذشته بود. ايشان بالاى منبر رفته همه را موعظه فرمود و دل ها را براى دعا و تضرع آماده ساخت . تا اين كه چراغ ها را طبق مرسوم خاموش كردند. در آن تاريكى ، ايشان جمله اى بيان كردند كه مجلس واقعا منقلب شد و همه را سخت متاثر و گريان كرد فرمودند:

رفقا! اگر شماها امشب آمده ايد از گناهان تان در پيشگاه خداوند تبارك و تعالى توبه كنيد، ولى من خدا را شاهد مى گيرم كه آمده ام از اعمال و عبادت هايم توبه كنم . زيرفكر مى كردم اين اعمالى كه انجام داده ام عبادت خداوند بوده است . اما حالا مى فهم كه آن ها توهين به ذا ات مقدس حق تعالى بود. لذا امشب مى خواهم از آن ها توبه كنم .

   طلب محبوب یا حصول مطلوب؟؟؟

 امام خمینی ره می فرمایند: انسان ذاکر حق باید براثر جاری نمودن اذکار بر زبان خود نور ایمان را در قلب خویش افزایش دهد:….ممکن نیست قلب نورانی باشد و زبان و کلام و چشم و نظر و گوش …. نورانی نباشد. بشر نورانی آن است که تمام قوای مُلکیه و ملکوتیه اش نوربخش باشد و علاوه برآنکه خود او را هدایت به سعادت و طریق مستقیم کند به دیگران نورافشانی کند و آن ها را به راه انسانیت هدایت کند… (قرآن باب معرفة الله/ص78)ذکر آن است که در جمیع ابعاد وجودی عبد جاری و ساری شود و صفات کمال و جلال الهی بر جان او پرتوافشانی نماید و چنین هویتی به ذاکر حیات، علم و شعور می بخشد.(نک: رساله ی نورعلی نور در ذکر و ذاکر و مذکور/علامه حسن زاده آملی/ص47-57)

    وکلام آخر اینکه:

MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0pt;" dir="rtl">   

یه سوال؟؟؟

یهویی دلتون میگیره، دوست دارید با یکی دردودل کنید، اولین نفری که به ذهنتون میاد و سراغش میرید کی هست؟؟

خوشحال میشم که نظر بدید